عهد تو و توبه ی من از عشق

می بینم و هر دو بی ثبات است...

خوشا...

؟! ...

اینجا کجاست؟! چادر خاکی! چه می کنی؟

تنها ترین نشانه ی پاکی چه می کنی؟!

 

اینجا غریبه نیست، چرا رو گرفته ای؟!

آیا تویی که دست به زانو گرفته ای؟!

 

دیر آمدم بگو که چه کردند کوچه ها

بانوی قد خمیده! زمین می خوری چرا؟

 

این کودکت چه دیده که هی زار می زند؟!

هی دست مشت کرده به دیوار می زند

...

حسن اسحاقی

دلم می خواد به اصفهان برگردم...

خواستم براتون از اصفهان عکس بذارم دیدم نمیشه از بین اون همه جا یکی دوتاشو انتخاب کنم.

خواستم کلی خاطره تعریف کنم دیدم بنا به دلایلی ذهنم مغشوشه نمی تونم بنویسم.

عجالتا این یه عکسو از بالای کوه صفه گذاشتم، بپذیرید تا بعد...

شاعر میگه:

مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق

نه پای رفتن از این ناحیت نه جای مقام

والله شهر بی تو مرا حبس می شود...

این آخرین شبی است که مهمان خانه ی بی صاحبم؛
مادربزرگ نیست، از بس که جان ندارد...

به خودم قول داده بودم سال 93 خوشحال تر باشم؛ اما این شب آخری تنهایی غصه خوردن واقعا سخته، قول میدم این آخرین باری باشه که غصه هامو با شما تقسیم می کنم:

بهار آمده اما هوا هوای تو نیست
مرا ببخش اگر این غزل برای تو نیست

به شوق شال و کلاه تو برف می آمد...
و سال هاست از این کوچه رد پای تو نیست

نسیم با هوس رخت های روی طناب
به رقص آمده و دامن رهای تو نیست

کنار این همه مهمان چقدر تنهایم!؟
میان این همه ناخوانده،کفش های تو نیست

به دل نگیر اگر این روزها کمی دو دلم
دلی کلافه که جای تو هست و جای تو نیست
به شیشه می خورد انگشت های باران...آه...
شبیه در زدن تو...ولی صدای تو نیست

تو نیستی دل این چتر، وا نخواهد شد
غمی ست باران...وقتی هوا هوای تو نیست...!

اصغر معاذی

قطار پشت قطار

"روز آخر اسفند" از پنجره ی آخرین کوپه ی زمستان، دست تکان می داد...

قطار شماره ی 92 دور و دور  و دور تر میشد...

و امروز اولین واگن بهاریِ قطار 93 وارد ایستگاه شد.

"یکم فروردین" تا کمر از پنجره بیرون آمده و هی دست تکان می دهد!

و ما، همه ی آدم ها،

 سوار قطار شماره ی 93 می شویم

با آرزوی سفری خوب و بی خطر!

سرشار از خاطرات خوش به یادماندنی!

و لحظه های ناب دوست داشتنی!

سفر به سلامت...

در پناه خدا!