کفش خسته ام برو!
چهارشنبه, ۸ خرداد ۱۳۹۲، ۰۹:۴۷ ب.ظ
زندگی به رفتن است
در همیشه های پا به راه
گاه راه و گاه چاه و
گاه... آه!
عاشقا!
کفش های خاکسار را بگو،
برو!
دل که رو به راه و سر به راه بود،
گام ها اگرچه بارها خطا کنند،
گم
نمی شوند.
عبدالرضا رضایی نیا
زندگی هم تو همین حرکتا و رفتنا معنی پیدا میکنه.اگه قرار به موندنو سکونه که همون نقل برکه است.
رودخانه شو تا دریا...