خداحافظی نکردن با کسی، چیزی، یا حتا جایی، بهم امید میده که یعنی قراره دوباره ببینمش.
می دونم دلت برام تنگ میشه.
میدونم همش دنبال صدای قدم هام می گردی،
می دونم جای خالیم خیلی تو ذوقت می زنه،
ولی باور کن دست خودم نیست که میرم؛
ولی قول می دم زود برگردم...خیلی زود!
ان شاء الله.
شما هم برای حال خودم و دانشگاهم دعا کنید.
زندگی به رفتن است
در همیشه های پا به راه
گاه راه و گاه چاه و
گاه... آه!
عاشقا!
کفش های خاکسار را بگو،
برو!
دل که رو به راه و سر به راه بود،
گام ها اگرچه بارها خطا کنند،
گم
نمی شوند.
عبدالرضا رضایی نیا
وقتی سرودی:
"دل را به دریا باید زد"
هیچت از حال ساحل نشینان خبر بود؟
تو که گفتی:
"باران که می بارد هوا دونفره می شود"
هیچ از حال و هوای یک نفره ها پرسیدی؟
"برف" هم که قصه ی سرماست؛
قصه ی کت های مردانه و شانه های زنانه،
و بوی تند و ماندگار عطر...
من از نسل آفتابم.
از حوالی هوای گرم
دلِ سوخته ام را به کویر خواهم زد.
تب دارم؛ می بینی؟
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی ست هوا؟
یا گرفته است هنوز ؟
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آنچنان نزدیک است
که چو بر می کشم از سینه نفس
نفسم را بر می گرداند
ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می ماند
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانیست
نفسم می گیرد
که هوا هم اینجا زندانی ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است
اندر این گوشه خاموش فراموش شده
کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
یاد رنگینی در خاطرمن
گریه می انگیزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می گرید
چون دل من که چنین خون آلود
هر دم از دیده فرو می ریزد
ارغوان
این چه رازیست که هر بار بهار
با عزای دل ما می آید؟
که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است
وین چنین بر جگر سوختگان
داغ بر داغ می افزاید؟
ارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده خورشید بپرس
کی بر این درد غم می گذرند ؟
ارغوان خوشه خون
بامدادان که کبوترها
بر لب پنجره ی باز سحر غلغله می آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب که هم پروازان
نگران غم هم پروازند
ارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده ی من
ارغوان
شاخه همخون جدا مانده من
سراب یعنی:
دل نبند!
عبور کن...
گذشته جان!
گذشتم.
_____________________________________________________________________
یافته ها و بافته هایم سراب شد...خیالی نیست؛ می روم... من هم چنان می روم...
