تیک...تاک...

خیلی ها خیلی کارها می کنند که آرام شوند.

خیلی ها راه می روند

داد می زنند

می خوانند

می خندند

گریه می کنند و گاه می خوابند

خیلی ها برای آرام شدن می خورند

خیلی ها حرف می زنند

خیلی ها حرف نمی زنند

خیلی ها خیره می شوند

و خیلی ها هم اصلا هر خاکی که توی سرشان بریزند آرام نمی شوند که نمی شوند.

من از آن دسته خیلی هایی هستم که برای آرام شدن

راه نمی روند، می نشینند

داد نمی زنند، بغض می کنند

کم می خندند

کم گریه می کنند

کم می خوابند

کم می خورند

کم حرف میزنند

ولی تا دلت بخواهد خیره می شوند.

زانویشان را بغل میکنند

دستشان را می گذارند روی سرشان

بعد به تیک تاک ساعت مچیشان گوش می کنند

حالا تو هر جور می خواهی حساب کن.

ولی من نفسم را با تیک تاک ساعتم تنظیم می کنم.

و مطمئن مطمئن می شوم که روزی ساعتم خواب می رود؛

و من نیز...

به همین راحتی آرام می شوم.