تو که می دانی

نوشتم، ثبت کردم، پاک کردم، دوباره از نو نوشتم...
خیالم راحت است که تو همه را می دانی...
هر آنچه این شب ها بر من خواهد گذشت.
راستی خدا جان ما از امشب مهمان شما محسوب می شویم.
تو مهمان نواز خوبی هستی ولی من...
مهمان خوبی نبوده ام برایت.
_____________________________________________

وقتی نری جایی که دلت می خواد، وقتی دوستات از اونجا بهت زنگ بزنن و بگن بیا یه کم به صداشون گوش کن، وقتی صدای آشنای هر شب ماه رمضونو بشنوی و باور داشته باشی که امسال قرار نیست مثل پارسال راحت بری و بیای...خلاصه که وقتی سفره ی دعای ابوحمزه هر نیمه شب پهن شده باشه و تو بدونی که امسال قراره محروم باشی، این یعنی...
وقتی شبای تلخو با یاد ابوحمزه شیرین کرده باشی و حالا که اصل نقل و نبات همه جا پر باشه و تو بدونی که امسال قرار نیست سهمی به تو برسه، این یعنی...
وقتی دلت پر باشه از خودت و آدما و کارات و کاراشونو بعد هی دلتو صابون بزنی که میری ابوحمزه درست میشه بعد ابوحمزه بیاد و همه برن و تو بمونی این یعنی...
من نمیدونم اینا یعنی چی...
ولی می دونم تو خوب حالمو می دونی.
تو که می دونی،
نشکن این دلو...
_________________________________________________
دنبال آن یک تکه جرم حلالی گوشه تصویر همه ی آسمان را گشته ایم.
دنبال شما آقا جان...
شرمنده.


الهی که از برکات ماه مبارک رمضان بهره مند شیم، صلوات!

_____________________________________
بعدا نوشت:
من شرمندم! حلالی نه؛ "هلالی" (آیکون لپ قرمزی)
ببخشید اشتباه نوشتم.
خو حالا مگه نمیشه ما هم غلط دیکته ای داشته باشیم؟ :-)
زهرا خانوم مرسی که گفتی.