دریا

دریا همه چیز را تر می کند.

عاشق را عاشق تر!

دیوانه را دیوانه تر!

دلتنگ را دلتنگ تر!

ولی،

دریا که طوفانی باشد، آرام می شوی...

آرام تر...

صبور تر،

انگار دریا به جای تو فریاد می زند، سر به سنگ می کوبد نعره می کشد و تو را سبک می کند.

حالا باید فقط نگاه کنی:

به امواجی که با تمام هیبت و سر و صدا و اُلدرم بُلدرم راه دوری را می کوبند می آیند بالا و پایین می روند و نزدیک که می رسند حسابی اوج می گیرند و قد می کشند و بعد یک هو با تمام قوا به سجده می افتند کشان کشان به سمت تو می آیند، می دوند انگار...و به پات می افتند و با کمال احترام سرانگشت هایشان را نوک پایت می زنند و بدون این که پشت کنند خمیده و به تعظیم بر می گردند و توی آب گم می شوند...

و تو مدام احساس می کنی هنوز نگاهت می کنند...

هنوز در گوشت پچ پچ می کنند که:

عمق،

آدم را غرق می کند؛

توی عمق زندگی غرق نشو!

همان دم بایست

نگاه کن

لذت ببر...

_______________________________________

من امروز رو به دریای خزر تاب بازی کردم...

شما هم معتقدید که پیوند عجیبی است بین باد...و مو...